روستای که هر روز در شن دفن می شود 1 دسامبر 2017
در روستای که هر روز در شن دفن می شود شما کاربران عزیز سایت دلنا می توانید به روستای بسیار عجیبی که اهالی ان برای زنده نگه داشتن آن روزانه ده ها تن شن و ماسه را …
روستای که هر روز در شن دفن می شود
شوینا نام روستایی است که در روسیه و کنار مدار قطب شمال قرار دارد. عموما این روستا به عنوان شمالی ترین بیابان دنیا شناخته شده که به طرز عجیبی ماسه همه جای آن را پوشانده است.
کل این روستا از شن و ماسه پوشیده شده است؛ ماسه هایی که به همراه وزش باد، یک شهر را در یک چشم بهم بستن، دفن می کند. مردم این روستا به همین علت است که هر روز صبح وقتی از خواب بیدار میشوند خود را زیر ماسه ها دفن شده، می بییند. ماسه ها در یک شب تا صبح، اغلب تا سقف خانه ها را می پوشانند و تا بولدوزر نیاید و شن ها را کنار ندهد در باز نخواهد شد. به همین دلیل است که شب ها مردم این روستا قبل از خواب درهای خانه شان را نمی بندند.
البته این روستا جمعیت کمی دارد و با این حال هیچ کس در این روستا جرات ندارد شب ها، در خانه خود را ببندد، چرا که می ترسند زنده زنده در میان ماسه های شنی دفن شوند.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
کاربافی یکی از صنایع نساجی سنتی است که در شهر تاریخی میبد بافته میشود، این صنایع دستی ریشه در تاریخ و فرهنگ مردم میبد دارد
مقاله های مرتبط:
مردم این خطه از استان یزد به این صنایع ارزشمند به عنوان شغل نگاه نمیکنند بلکه با جان و دل در احیای این صنایع در شهرستان خود عمل میکنند که به نوعی در سلامت روح و جسم آنها هم نقش دارد.
تاریخچهی پارچهبافی
مهارت و ابتکار ایرانیان در هنر بافندگی سابقهای بس طولانی دارد. روی تیغه مفرغی تبری که با سفالهای عهد اول شوش به دست آمده است، به تاثیر املاح مسی، نقشی از پارچهای که به آن پیچیده بودند به جامانده که از آن معلوم میشود در حدود سه هزار تا سه هزار و پانصد سال پیش از میلاد، بافتن پارچه لطیف حتی با چرخ بافندگی دقیق معمول بوده است. شاید این پارچه از کتان بوده باشد. از یک میلهی مفرغی که در تپه حصار دامغان با آثار دیگری متعلق به هزاره ی سوم پیش از میلاد کشف شده، پیداست که مخصوص ریسندگی بوده و با آن نخهای بسیار نازک میتنیدند و این خود دلیل پیشرفت ریسندگی در آن زمان است.
هخامنشیان در بافتن پارچههای پشمی نرم و لطیف مشهور بودند و این پارچهها سبب شهرت لباسهای فاخر و زیبای آنها شده است. روی نقوش کاشیهای لعابی که از بناهای هخامنشی در شوش بدست آمده است همین پارچههای گلدار دیده میشوند که قطعا طرح آنها روی پارچه گلدوزی شده است.
اما شهرت هنر پارچهبافی ایران در دوره ساسانی به اوج رسید. در این دوره بود که ابریشم از چین به ایران میآمد و در خود کشور هم پرورش کرم ابریشم و صنعت ابریشم به وفور رواج یافته بود. از این دوره تنها چند قطعه پارچهی ابریشمی و یکی دو قطعه پارچه پشمی باقی مانده است. اما نقوشی که از گلهای این پارچهها روی تصاویر طاق بستان و ظروف نقره ساسانی باقی مانده، اطلاعات ما را در این باب تکمیل میکند و کمال پیشرفت این هنر را در دوره ساسانی نشان میدهد. طرحهای این پارچهها بسیار گیرا و گوناگون است و شیوه آنها امتیاز خاص دارد. اگر چه این امتیاز بیشتر از جهت استحکام و متانت نقش است تا از حیث ظرافت.
به نکات زیر توجه کنید